“Nee! Ik heb de appeltaart laten aanbranden! Hoe kan ik nou zo stom zijn…”

 

Een klein foutje, maar toch baal ik van mezelf. Nu hebben we geen appeltaart en mijn broer is morgen jarig. Stom, stom, stom!

 

Zo blijf ik nog een poosje doorgaan. Andere kleinigheden komen boven op de stapel en ik voel me steeds nuttelozer worden.

 

Streng zijn voor jezelf

Waarom zijn veel mensen toch zo streng voor zichzelf?

Je haar zit niet goed, het eten is mislukt, de tekening is niet mooi, je hebt niet hard genoeg gewerkt of geleerd.

Veel volwassenen, maar ook kinderen zijn strenger voor zichzelf dan voor anderen. Ze hebben geen realistisch beeld van zichzelf, maar houden zichzelf in plaats daarvan een kritische spiegel voor.

 

Is dat zo erg?

Een kritische spiegel is niet direct slecht of erg. Het houdt je ook scherp, motiveert je om het beste uit jezelf te halen en om jezelf te blijven ontwikkelen.

Maar pas op! Een kritische spiegel kan doorslaan naar negatieve vergelijkingen met anderen of te streng zijn voor jezelf, met onzekerheid als gevolg.

 

Ben je ook zo streng voor anderen?

Een appeltaart die aanbrandt, dat kan de beste overkomen toch? Zou jij een vriend(in) die per ongeluk de appeltaart laat aanbranden, een stommeling noemen? Waarschijnlijk niet! Waarom noem je jezelf dan wel een stommeling?

 

Veel kinderen zijn streng voor zichzelf, zijn onzeker of wuiven hun eigen prestaties weg. Herken je dit bij jouw kind? Stel dan eens de wondervraag: “Wat zou je tegen een vriend(in) zeggen in deze situatie?”

 

Zelfkennis

Door deze wondervraag wordt een kind zich bewust van zijn gedachtes en gedrag. Zelfkennis is de eerste sleutel tot een sterke mentale weerbaarheid. Deze krachtige basis stimuleert het maken van krachtige, zelfverzekerde keuzes. Meer weten over de drie sleutels en mentale weerbaarheid? Klik dan hier!