Vertrouwen op je intuïtie

Maak ik wel de juiste keuze? 

Belangrijke keuzemomenten zijn spannend. Wat als je de verkeerde keuze maakt? Maar wat als je deze kans niet grijpt?

 

Helaas hebben we geen glazen bol. We kunnen niet in de toekomst kijken hoe onze keuzes uitpakken. Gelukkig maar, daar zou het leven erg saai en voorspelbaar van worden!

 

Elke keuze die je maakt, levert je iets op. Maak jij een keuze die uiteindelijk niet blijkt aan te sluiten bij de richting die je op wil in het leven? Dan komen er obstakels op je pad om je duidelijk te maken dat je een andere kant op moet.

 

Verkeerde keuze, andere afslag! 

Niet ieder mens is zich bewust van deze obstakels. We klauteren eroverheen, schaven onze knieën, worden uitgeput en moe van deze lastige weg. Het leven dat je leidt kost dan meer energie dan het je oplevert.

 

Tijd voor een andere afslag! Maar hoe weet je welke keuze jou de juiste weg doet inslaan?

Om weloverwogen krachtige keuzes te maken, is het belangrijk dat je luistert naar je gevoel en intuïtie. Je intuïtie is jouw reisleider, het is de stem van je hart.

 

Weet jij wat ik moet doen? 

Veel volwassenen zijn de verbinding en het vertrouwen in hun eigen gevoel verloren. Hoe komt dit? Daarvoor gaan we terug naar de kindertijd…

 

Volwassenen denken vaak te weten wat goed is voor een kind en hoe een kind zich hoort te voelen en / of te gedragen. Opmerkingen als ‘je hoeft niet te huilen’, en ‘het is niet nodig om zo boos te worden’ laten een kind ervaren dat hij niet kan vertrouwen op zijn eigen emoties. Een kind voelt zich verdrietig, maar krijgt de boodschap dat hij dit verdriet niet mag voelen. De emotie wordt weggestopt en genegeerd. Emoties laten zich niet wegstoppen, ze zijn net als een rinkelende telefoon. De telefoon stopt pas met rinkelen, als er wordt opgenomen.

 

Hoe geef je een kind het vertrouwen in zijn gevoel terug?

1). Alle gevoelens zijn legitiem. Bagatelliseer de gevoelens en emoties van je kind niet. Voelt je kind zich verdrietig of boos, dan mag deze emotie er zijn. Benoem de emotie die je ziet en geef hiervoor erkenning.

“Je voelt je verdrietig omdat je niet mag spelen met je vriend(in), dat is ook jammer.”

 

2). Geef je kind de kans om zijn emotie de ruimte te geven. Ontdek samen (op een rustig moment) wat je kind nodig heeft om zijn of haar emoties de ruimte te geven. Helpt het om 10 keer op de grond te stampen bij boosheid, of 10 keer rustig in en uit te ademen bij verdriet? Doe dit samen met je kind, geef hierin het goede voorbeeld.

 

3). Terug naar de realiteit. Je hoeft niet uren stil te staan bij een emotie, op een gegeven moment is het goed als je kind terugkomt naar de realiteit.

“Natuurlijk is het jammer dat je niet kan spelen met je vriend(in), maar vandaag heb je bijles.”

 

4). Tijd voor positieve gevoelens. Nu de emotie aandacht heeft gekregen, is het tijd voor deze emotie om te passeren en ruimte te bieden voor positieve gevoelens. Help je kind hierbij, door aandacht te schenken aan positieve gebeurtenissen.

“Kom, we gaan vandaag huppelend naar de bijles toe!”

 

 

 

 

Gedrag en gevoel

Wat is er nou??

Een boos gezicht, overdreven gezucht, dingen doen die niet mogen, treuzelen of zeuren… Waarom doet je kind nou zo vervelend??

 

“Wat is er aan de hand?”

“Nihiksss!! Laat me met rust!”

 

Nou, daar heb je dus ook niks aan… Moet je dan ruiken wat er aan de hand is?

 

Nee hoor, dat hoeft niet. Je hoeft alleen je detective hoed maar op te zetten en je kind helpen om te achterhalen wat hij of zij probeert te vertellen met het gedrag.

 

Waarom gebruiken kinderen hun gedrag om iets duidelijk te maken?

Eigenlijk is dat heel simpel, kinderen hebben nog niet de capaciteiten om aan te geven wat ze nodig hebben of wat er aan de hand is. Veel volwassenen vinden dit zelfs ook nog lastig!

 

Je herkent het vast wel, je voelt je geïrriteerd om de kleinste dingen. Je schiet uit je slof als je collega feedback geeft of je klapt juist dicht. Je doet onredelijk naar je partner, zonder te weten waarom. Of je blijft je werk uitstellen omdat je moe bent of andere activiteiten prioriteit geeft.

 

Alle mensen gebruiken weleens (onbewust) hun gedrag om iets duidelijk te maken.  

 

Op zoek naar de reden achter het gedrag

Nu je weet dat je kind zijn of haar gedrag gebruikt als communicatiemiddel, kun je met een nieuwe blik naar het gedrag kijken. Je kind is bijvoorbeeld enorm aan het treuzelen, terwijl jullie weg moeten. Dit doet je kind niet om expres vervelend te doen, maar hij of zij is misschien zenuwachtig of angstig.

 

Hoe kom je achter de reden van het gedrag?

1). Ik zie dat

Benoem welk gedrag je ziet, zonder te oordelen.

2). Je moet je wel heel naar voelen…

Erken het gevoel, in plaats van aan het gedrag. Het gaat immers om de reden achter het gedrag.

3). Bied troost…

Door troost te bieden, leert je kind dat zijn of haar gevoel legitiem is. Het mag er zijn, ook al weet je kind zelf misschien (nog) niet wat de reden is achter het gevoel.

4). De puzzel oplossen…

Ontdek samen waar het gedrag vandaan komt. Welk gevoel en welke reden horen bij het gedrag? Wat helpt je kind om zich weer beter te voelen?

 

Onthoud: je kind weet meer dan je denkt. Het is misschien even zoeken, maar vertrouw erop dat je kind weet wat er aan de hand is en wat hij of zij nodig heeft om zich weer gelukkig te voelen. 

 

 

 

Mijn kind is snel boos

Een boos kind…

Een stampvoetend kind, armen over elkaar, een boze blik en een steeds roder wordend gezicht…

 

Oh nee! Is het weer zover??

 

Iedere ouder heeft het vast weleens meegemaakt. Een boze uitbarsting. De reden hiervoor is niet altijd even duidelijk. Het kan zomaar zijn dat je kind een woede-uitbarsting krijgt omdat hij of zij iets kwijt is, iets niet mag of omdat iets vies smaakt.

 

Is dat nou een reden om boos te worden? Een veel voorkomende reactie is daarom ook: “Je hoeft toch niet zo boos te worden?”

 

Beetje achtergrondinformatie over de emotie BOOS

Ik zal eerst wat meer vertellen over de emotie boos. Deze emotie is namelijk erg belangrijk. Boosheid helpt mensen om hun grenzen aan te geven. In mijn praktijk of lessen laat ik kinderen een symbool kiezen voor hun emotie boos. Mijn eigen symbool voor deze emotie is de Soldaat. Mijn soldaat beschermt mijn grens en verdedigt zichzelf als deze grens wordt overschreden.

 

Boos of koppig?

Veel mensen vinden boosheid een vervelende emotie. We verwarren boosheid vaak met koppigheid, opstandigheid, ongeduldigheid, enzovoort. Kinderen leren daarom van jongs af aan om deze emotie zoveel mogelijk weg te stoppen of te verbergen.

 

STOP! Dit is mijn grens! 

Wordt een kind geconfronteerd met iets of iemand die de grens dreigt te overschrijden? Dan is het zaak om zijn of haar grens te beschermen. Als een kind echter is geleerd om niet te luisteren naar zijn of haar soldaat, dan stapelen de gevoelens van boosheid zich op. Deze gevoelens worden opgeslagen in het lichaam, om er op een ander moment uit te komen. Bijvoorbeeld in zijn of haar (veilige) thuisomgeving. Een spel dat kwijt is, is dan net de laatste druppel die de emmer doet overlopen.

 

Geef aandacht aan boos 

Hoe kunnen kinderen aandacht geven aan hun emotie boos?

 

8 tips om kinderen te helpen omgaan met hun emotie boos

  1. Luister naar je kind. Luister serieus naar wat je kind zegt. Wat probeert de emotie het kind te vertellen? Kinderen gebruiken vaak hun gedrag om te communiceren. Help je kind om te ontdekken wat hij of zij probeert te zeggen, door te luisteren.
  2. Erkennen en troosten. Je kind voelt zich boos, ook al begrijp je misschien niet waarom. Zoals ik hierboven beschreef, kan de desbetreffende situatie net de laatste druppel zijn die de emmer heeft doen overlopen. Help je kind om rustig te worden, door de emotie te erkennen en je kind te troosten. “Ik zie dat je boos bent. Het is ook heel vervelend dat je spel kwijt is.” Bied je kind troost, net zo lang tot hij of zij wat rustiger wordt. Vervolgens kunnen jullie samen achterhalen welke boodschap hierachter verscholen zat.
  3. Veilige haven. Verzin samen een plek voor je kind om naartoe te gaan als de emotie boos de overhand krijgt. Hier kan je kind tot rust komen om vervolgens de emotie de nodige aandacht te geven.
  4. Een symbool voor de emotie boos. Laat jouw kind een symbool kiezen voor de emotie boos. Laat je kind zelf nadenken over het nut van deze emotie en ook de eventuele valkuilen.
  5. Geef informatie over de emotie boos. Leg uit waarom de emotie je kind kan helpen om zijn of haar grens te bewaken en wat er gebeurt als je kind boze gevoelens wegstopt. De emotie wordt opgeslagen in het lichaam om op een ander moment weer tevoorschijn te komen.
  6. Help je kind om de signalen van de emotie boos te herkennen. Ga met je kind terug in de tijd, naar een moment van boosheid (het liefst een situatie uit het recente verleden). Wat voelde je kind? Wat dacht je kind? Wat wilde je kind het liefste doen? Maak een lijstje met deze signalen.
  7. Maak een lijstje met hulpmiddelen. Je kind weet nu welke signalen zijn of haar lichaam geeft wanneer iets of iemand op het punt staat om de grens te overschrijden (of al is overschreden). Wat helpt jouw kind in deze situaties om zijn of haar grens te beschermen? (In mijn praktijk en lessen gebruik ik vaak het GRENS-stappenplan. Nieuwsgierig? Neem gerust contact op, dan vertel ik je er graag meer over).
  8. De prop. Laat je kind alle boze gedachtes en gevoelens op een papier schrijven. Laat hem of haar een flinke prop maken van het papier en met een grote boog de prullenbak ingooien! Doe dit net zo lang, tot de boosheid begint te zakken.