Categorie archieven: Emoties

Het komt goed…. 

Dit kleine, simpele zinnetje is voor mij een groot hulpmiddel. Ik heb weleens de neiging om te verdrinken in piekergedachtes, angsten of gevoelens van paniek. Mijn hoofd draait overuren en ik voel me moe en vooral ook moedeloos. 

Daar heb ik dus helemaal niks aan! Door het zinnetje “Het komt goed” een aantal keer te herhalen, kan ik loskomen van de situatie en mijn gedachtes en de boel even van een afstandje bekijken. 

Vervolgens kom ik erachter dat het helemaal zo erg niet is en kan ik actie ondernemen om iets aan de situatie of mijn gedachtes te veranderen. 

Een zinnetje, gebaar, handeling, object?

Voor mij helpt dit zinnetje om uit de negatieve spiraal in mijn hoofd te stappen. Op momenten dat ik mij gevangen voel in mijn gedachtes, gevoelens of in mijn gedrag, stap ik eruit.

Dit klinkt heel makkelijk, maar niks is minder waar! Probeer maar eens aan je hulpmiddel te denken, op momenten dat je die het hardste nodig hebt…

Voor veel kinderen helpt het daarom om een steentje, armbandje of elastiekje bij zich te dragen. Door alleen maar een blik te werpen op dit hulpmiddel, wordt een kind herinnert aan zijn of haar helpende woorden. 

Let op! 

Door gebruik te maken van een zinnetje of een woord, kan een kind even afstand nemen van de situatie. Dit betekent niet dat er geen aandacht mag zijn voor de emotie. Juist niet! Zolang een kind middenin de emotie zit, kan de juiste aandacht alleen niet gegeven worden. Alleen door even afstand te nemen en vanuit een ander perspectief naar de situatie te kijken, kan een kind ontdekken hoe hij of zij zichzelf kan helpen bij de deze emotie. 

De dieren van Toon Tellegen 

Meerdere keren per dag gebruik ik mijn helpende zinnetje “Het komt goed”. Op een mooie zomerse middag liep ik een boekwinkel binnen en stuitte ik op een klein boekje van Toon Tellegen, met de titel: Het komt goed.

Die moest ik natuurlijk wel meenemen. Op de eerste bladzijde die ik opensloeg, stond een citaat van de eekhoorn die ik graag wil delen:

Ik ben alleen maar nu, dacht hij opnieuw. Ik ben nooit later geweest en ik zal nooit vroeger worden. En terwijl hij zijn gedachten, die altijd wijzer waren dan hijzelf, niet langer volgen kon, voelde hij zich weer tevreden worden.

Wat een wijze eekhoorn. Piekeren en zorgen maken over het verleden en de toekomst zorgen voor stress en angsten. Door jezelf te herinneren aan het nu (door middel van een zinnetje of een hulpmiddel), help je jezelf om rustig te worden en krachtige keuzes te maken.

Kinderen in het nu

Doorgaans zijn kinderen sterren in leven in het NU. Vooral kleine kinderen zijn niet of nauwelijks bezig met het verleden of de toekomst. Kijk maar eens naar een kind dat zich vermaakt op het strand of in het park. Zand verslepen, beestjes bekijken, rondrennen en springen. Hier kunnen wij als volwassenen veel van leren! 

Het verleden verwerken door middel van spel

In mijn coachpraktijk spelen we voornamelijk spelletjes. Ouders vragen mij weleens, wat doe je toch met mijn kind? Van hun kind krijgen ze namelijk te horen dat we alleen maar spelletjes spelen. 

Klopt!

Kinderen laten namelijk een heleboel zien in hun spel. Spelenderwijs verwerken zij wat ze hebben meegemaakt in het verleden, maar laten zij ook zien waar ze momenteel mee worstelen. Dit gebeurt (vaak) onbewust.

Piekeren komt óók voor bij kinderen

Zoals gezegd kunnen kinderen uitermate goed in het nu leven, maar ze zijn ook al zeer bedreven in het piekeren. 

“Heb ik nou iets doms gezegd?”

“Wat nou als het mij niet gaat lukken?”

“Ik wil niet naar mijn oom en tante, straks moet ik weer op schoot zitten.”

Voor veel kinderen is het lastig om hun piekermonster te verslaan. Bij sommige kinderen gaat het piekermonster zó nauwkeurig te werk, dat ze niet eens door hebben dat ze ergens mee zitten. Ze voelen zich naar, uiten dit in bepaald gedrag, maar hebben geeeen idee waardoor het komt! Laat staan dat hun omgeving enig idee heeft waar bepaald (vervelend) gedrag vandaan komt…

Kindercoaching helpt!

Kinderen krijgen vanaf een bepaalde leeftijd te maken met het woud aan emoties, gevoelens, gedachtes en gedrag. Zodra onverklaarbare emoties en gedrag een belemmering gaan vormen in het leven van een kind of in het gezinsleven, kan kindercoaching helpen. Spelenderwijs geef ik kinderen handvatten om grip te krijgen op hun emoties en zo hun zelfvertrouwen te vergroten.

Ben je benieuwd naar mijn aanpak en op welke manier kindercoaching jouw kind kan helpen? Bekijk dan de kindercoach pagina of ga direct naar de contactpagina voor een vrijblijvend intakegesprek. 

Een voorbeeld uit de coachpraktijk

Een paar weken geleden kwam er een meisje, ik noem haar nu even Saar, bij mij in de praktijk. In haar vriendinnen groepje zit een meisje waar ze het niet zo goed mee kan vinden. Het meisje in kwestie doet gemeen, sluit haar buiten en maakt haar onzeker. 

Saar heeft in de coachsessies geleerd hoe zij kan omgaan met dit meisje. Haar zelfvertrouwen heeft een boost gekregen en ze is weerbaarder geworden. 

Een vergelijkend voorbeeld 

Een paar dagen geleden kwam er een ander meisje in mijn praktijk, ik noem haar even Lisa. Ook Lisa had te maken met een gemeen meisje uit haar vriendinnen groep. 

Ik vond het eigenlijk wel gek. Waarom bleven deze meisjes vriendinnen met andere meisjes die gemeen tegen ze deden? 

Met Lisa ging ik in gesprek over haar gemene vriendin. Vroeger waren ze wel vriendinnen, zei ze. 

Wat is er dan veranderd? 

Er sloten nog twee meisjes aan bij de vriendinnen groep. Lisa kende deze meisjes al, wat was ze blij dat ze nu een vriendinnen groepje waren! 

Haar gemene vriendinnetje dacht hier anders over. Dat was namelijk het moment dat ze vervelend begon te doen naar Lisa. 

Zou het kunnen zijn dat Lisa’s vriendin zich eigenlijk heel naar en alleen voelt? Misschien mist ze Lisa, voelt ze zich in de steek gelaten en is gemeen doen haar manier om met haar nare gevoel om te gaan. 

Dit leek Lisa, een heel empatisch en zelfbewust meisje, een heel waarschijnlijk idee. 

Dat veranderde de zaak! In plaats van haar vriendinnetje naar de maan te lanceren (dat was haar idee aan het begin van de sessie) besloot Lisa om haar vriendinnetje te helpen. 

Ze schreef een brief, waarin ze haar vriendinnetje aanbood om haar te helpen met haar nare gevoel. Als dat geen echte vriendin is! 

Even terug naar het vriendinnetje van Saar. Voelde zij zich misschien ook bedreigd, alleen, onzeker of verdrietig? 

Gedrag en gevoel

Gedrag en gevoel horen bij elkaar. Als iemand zich verdrietig voelt, is het meest voorkomende gedrag huilen, terugtrekken of steun zoeken bij iemand. Een boos gevoel wordt vaak geuit in schreeuwen, stampen of met de deuren slaan. 

Helaas is het niet altijd zo gemakkelijk om gedrag en gevoel aan elkaar te verbinden. Een verdrietig kind kan ook met de deuren gaan slaan en een boos kind kan zich terugtrekken. Een vriendin die zich onzeker voelt, kan gemeen gaan doen om de aandacht te trekken. 

Eerste belangrijke uitgangspunt

Om het gevoel achter bepaald gedrag te achterhalen, kun je altijd uitgaan van een heel belangrijk uitgangspunt: 

Kinderen die zich vervelend gedragen, moeten zich heel naar voelen vanbinnen.

Gelukkige, blije en zelfverzekerde kinderen gedragen zich ook blij en gelukkig.

Als dit ten alle tijden je uitgangspunt is, zul je opmerken dat je met hele andere ogen naar gedrag van kinderen kijkt. Dit zal niet altijd makkelijk zijn. Op het eerste gezicht gedraagt een kind zich vervelend, waarop de neiging ontstaat om een kind hierop te attenderen of op af te rekenen. 

Tweede belangrijke uitgangspunt 

Dit is niet wat een kind nodig heeft. Een tweede belangrijk uitgangspunt is daarom:

Wat heeft dit kind nodig om zich weer blij en gelukkig te voelen?

Een kind dat zich zo rot voelt, zal zelf niet direct weten wat hij of zij nodig heeft om zich weer blij te voelen. Probeer je daarom te verplaatsen in dit kind. Wat is er gebeurd? Wat is de achtergrond van het verhaal? Wat zou jij nodig hebben in de situatie van dit desbetreffende kind? 

Kindercoaching

Herken jij bovenstaand gedrag in je eigen kind of in een vriend(in) van jouw kind? Kindercoaching kan jouw kind helpen om zijn of haar eigen gedrag te ontdekken en te verklaren, maar ook om te leren omgaan met andere kinderen die zich naar of vervelend gedragen. Jouw kind ontdekt hoe hij of zij sterk bij zichzelf kan blijven en op deze manier andere kinderen uitnodigt om hetzelfde te doen. 

Benieuwd wat kindercoaching voor jouw kind kan betekenen? Bekijk dan de kindercoachpagina of neem contact met mij op via het contactformulier. 

“Ja mevrouw, een duidelijk voorbeeld van spanningshoofdpijn.”

“Spanningshoofdpijn? Wat moet ik daar nou weer mee? Ik heb helemaal geen spanning!”

Zo ging het gesprek tussen mijn huisarts en mijzelf een aantal weken geleden. Ik had last van een vervelende en aanhoudende hoofdpijn. Paracetamol deed zijn werk niet meer. Ik kon mij niet focussen, ik werd er moe van! 

Nou, van die huisarts werd ik niet echt wijzer… Maar het zette mij wel aan het denken. 

Wat was de bron van mijn spanning? Zou het kunnen komen omdat ik was verhuisd, zowel privé als met mijn werk? Meerdere veranderingen speelden een grote rol in mijn leven de afgelopen weken. 

Ik was gewoon door gedenderd, zonder stil te staan bij de eventuele effecten die deze veranderingen op mijn leven zouden hebben. Datzelfde weekend nam ik even tijd voor mezelf, onder andere om even te reflecteren op de afgelopen weken. 

De week erna stond ik regelmatig even stil bij de kleine veranderingen die mij ook hebben gevormd tot wie ik nu ben en tot het leven dat ik nu leid. 

Je raadt het misschien al, maar mijn hoofdpijn werd langzaamaan minder, tot deze geheel verdween! 

Heerlijk, ik kreeg meer energie en haalde ook weer meer voldoening uit mijn werk. Was het dan werkelijk waar zo simpel? 

Ja, het was echt zo simpel! Dit is een enkel voorbeeld van vele lichamelijke klachten die het gevolg kunnen zijn van zorgen, spanning, stress, onzekerheid, enzovoort. Je geest en lichaam werken dusdanig met elkaar samen, dat klachten elkaar kunnen versterken.

Sommige mentale en lichamelijke klachten zijn ook niet zo gemakkelijk op te lossen als mijn bovenstaande voorbeeld. Heeft jouw kind bijvoorbeeld regelmatig last van buikpijn, vermoeidheid of hoofdpijn, maar heeft de huisarts hier geen lichamelijke verklaring voor? Misschien maakt je kind zich zorgen om een bepaalde gebeurtenis of ziet hij zij op tegen een toekomstige situatie. 

Buikpijn is bijvoorbeeld een veelvoorkomende klacht bij kinderen die veel stress of spanning ervaren. Een spreekbeurt, een toets of een partijtje kunnen buikpijnklachten veroorzaken. Ervaart je kind gedurende de dag veel spanning of heeft hij / zij moeite met het verwerken van prikkels (lees hier meer over prikkelverwerking)? Vermoeidheid kan hiervan een gevolg zijn. 

Gaat je kind iedere dag met buikpijn naar school of komt je kind iedere dag (over)vermoeid thuis? Laat je kind dan eerst onderzoeken door de huisarts. Helpt dit niet? Kindercoaching kan dan uitkomst bieden.

Samen gaan we op ontdekkingsreis naar de oorzaak van de klacht. Je kind ontdekt zelf waar de spanning zit en wordt zich bewust van de relatie tussen de lichamelijke en mentale klacht. 

Als ouder kun jij je kind ook helpen om zich rustiger en meer ontspannen te voelen! 

4 tips om je kind te helpen ontspannen.

1). “Ik heb buikpijn, ik kan morgen denk ik niet naar school…” Dat is gek! Je kind leek zich net nog kiplekker te voelen. Hmmm, wat zou er aan de hand kunnen zijn? Heeft je kind de volgende dag misschien een spreekbeurt of een toets? Gaat hij / zij voor het eerst naar bijles of naar een nieuwe sport? Ook leuke dingen kunnen spanning veroorzaken. Ontdek samen met je kind waar de spanning vandaan kan komen. Vraag niet aan je kind “Vind je het soms spannend?”, omdat je kind het misschien zelf nog niet door heeft dat de buikpijn komt door de spanning voor de eerste voetbaltraining. Geef erkenning voor het gevoel. “Ik kan me voorstellen dat het een beetje spannend is!” Je kind voelt zich op deze manier gezien en gehoord. 

2). Bedenk samen oefeningen of activiteiten die voor ontspanning kunnen zorgen. Haal 10 keer diep adem, ga even onder een warme douche, even een rondje rennen, enzovoort. 

3). Maak een lijstje met wat er allemaal mis kan gaan! Laat alle creativiteit los, maak het zo gek mogelijk! Kijk samen eens naar het lijstje. Hoe realistisch is het dat alles wat er op dit lijstje staat, ook daadwerkelijk gebeurt? Hoe kan je kind ervoor zorgen hij / zij zich beter opgewassen voelt tegen de realistische dingen op het lijstje?

4). Focus op de leuke dingen! De gebeurtenis is misschien spannend, maar wat zijn de leuke kanten? Bedenk samen welke positieve dingen er kunnen gebeuren.

Ben je benieuwd wat kindercoaching voor jouw kind kan betekenen? Lees hier meer over kindercoaching, of neem direct contact op voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. 

Gezellige of verstikkende drukte? 

De zomer komt eraan, mensen trekken naar buiten en genieten met elkaar van het mooie weer. De parken in Amsterdam stromen vol met mensen en hun kleedjes. 

Sommige mensen genieten van deze gezellige drukte, ze proppen zichzelf er met veel plezier tussen. 

Andere mensen krijgen nog net geen paniekaanval en verstoppen zich in hun huis. 

Het verschil tussen deze groepen mensen? De mate van prikkelgevoeligheid. 

Prikkels in de wereld 

De wereld bestaat uit een heleboel prikkels. Alle geluiden, geuren en kleuren om ons heen zijn prikkels. Een piepende fietsrem of getoeter van een auto komt bij de één binnen als een bom, terwijl een ander deze geluiden amper opmerkt. 

Hoe gevoeliger iemand is voor deze prikkels, hoe meer energie het kost om deze te verwerken. Een feestje of een bijeenkomst is daarom een veel grotere opgave voor hooggevoelige mensen. 

Een ander woord voor hooggevoelig is hoogsensitief. Het gaat hierbij niet alleen om prikkelverwerking, maar ook om emoties. Hoogsensitieve mensen ervaren hun emoties heftiger dan mensen die niet hooggevoelig zijn. 

Hoe herken je of jouw kind hoogsensitief is?

1). Voor hoogsensitieve kinderen kost het verwerken van prikkels veel energie. Is jouw kind snel vermoeid na bijvoorbeeld een schooldag? Reageert jouw kind aan het eind van de dag intenser (bijvoorbeeld erg boos of verdrietig) op situaties? Grote kans dat je kind veel last heeft gehad van de prikkels gedurende de dag en hierdoor is uitgeblust. Alles kost dan veel energie, waardoor kinderen geïrriteerd kunnen worden. 

2). Een kriebelende trui of een naadje in de sokken kan voor hooggevoelige kinderen als zeer vervelend worden ervaren. Zegt je kind regelmatig dat een kledingstuk niet lekker zit, vanwege de stof of een kriebelend kaartje? Neem je kind hierin serieus, voor een hoogsensitief kind kan een jeukend kaartje de hele dag als zeer vervelend worden ervaren. 

3). Hooggevoelige kinderen zijn niet alleen gevoelig voor hun eigen emoties, maar ook voor die van anderen. Ze nemen als een spons de gevoelens en emoties van anderen over. Ze voelen vrijwel direct aan dat iemand zich verdrietig of boos voelt. Het is dan ook zeer lastig of frustrerend als anderen dit ontkennen. Voelt je kind aan dat jij of iemand in het gezin zich naar voelt? Praat hier dan over. Heb je even geen zin of tijd om over je gevoel te praten? Zeg dan dat je kind het goed heeft aangevoeld, maar dat je er nu niet over wilt praten. 

4). Hoogsensitieve kinderen kunnen intens en vanuit hun intuïtie reageren. Ze kunnen enorm enthousiast worden, maar ook zeer bedroefd. Een zielige film of een schattige puppy lokken heftigere emoties uit bij hooggevoelige kinderen dan voor kinderen die minder gevoelig zijn ingesteld. 

Hooggevoeligheid als kracht

Hooggevoeligheid is soms lastig, maar het is ook een bijzondere kracht. Hoogsensitieve kinderen staan dicht bij hun gevoel. Door zichzelf beter te leren kennen, weten ze wat hun energie geeft en wat energie vreet. Hooggevoelige kinderen kunnen enorm veel energie ervaren, als zij leven vanuit hun passie en talent. 

Heb jij het vermoeden dat je kind hooggevoelig is? Gun jij je kind om deze hooggevoeligheid in te zetten als superpower, in plaats van te zien als een last? Ben je benieuwd wat kindercoaching voor jouw kind kan betekenen? Neem dan contact met mij op voor een gratis en vrijblijvend intakegesprek. 

“Ah joh, dat is toch helemaal niet zo erg.”

“Waarom huil je nou? Dat is toch helemaal nergens voor nodig! Kom, we gaan wat leuks doen.”

Elk gevoel mag er zijn

Als ouder zie je jouw kind waarschijnlijk het liefste gelukkig, energiek en blij. Tranen poetsen we het liefst zo snel mogelijk weg en een boze bui zie je waarschijnlijk ook het liefst zo snel mogelijk voorbij trekken. 

Dit is natuurlijk goed bedoeld, maar het gevaar hiervan is dat je voorbij gaat aan het gevoel van je kind. Hoe naar een gevoel ook is, het is belangrijk dat je kind ervaart dat dit gevoel er mag zijn. 

En hoe zit het dan met veerkracht en weerbaarheid?

Maar waarom zou je een naar gevoel van je kind erkennen? Is het niet juist de bedoeling dat je kind leert om te gaan met tegenslagen en een positieve draai kan geven aan teleurstellingen? 

Natuurlijk is het belangrijk dat je kind veerkrachtig wordt en weerbaarheid traint. Voordat je kind hier echter sterker in kan worden, is het belangrijk dat hij sterk staat in zijn eigen gevoel. Vertrouwen op je eigen gevoel en vervolgens op je eigen intuïtie vormt een krachtige basis voor zelfkennis en zelfvertrouwen. 

Je eigen vervelende gevoelens 

Stel je voor, je voelt je verdrietig of boos, maar je weet niet waardoor het komt. Je gaat door met je alledaagse werkzaamheden, maar het vervelende gevoel gaat niet weg. Je voelt je moe, prikkelbaar naar je medemens en thuis plof je op de bank. Ga jij je gevoel uit de weg, door bijvoorbeeld de tv aan te zetten en een zak chips open te trekken? 

Een naar gevoel? Weg ermee!

Veel mensen hebben (zichzelf) geleerd om hun gevoel weg te stoppen, in plaats van de ruimte te geven. Ruimte geven aan een vervelend gevoel, zorgt immers voor nog meer vervelende gevoelens. 

Tringggg…..

Een gevoel is als een rinkelende telefoon. Hij stopt pas met rinkelen, als je de telefoon opneemt. Pas als je een vervelend gevoel de ruimte geeft en de bijbehorende emotie accepteert, komt er ruimte in je hoofd voor inzichten en fijne gevoelens. 

Een naar gevoel? Welkom!

Door kinderen op jonge leeftijd te leren dat alle gevoelens er mogen zijn, hoeven zij hun gevoel in hun latere leeftijd niet uit de weg te gaan. Door te accepteren dat vervelende gevoelens bij het leven horen, blijven ze hier minder lang in hangen en leren hier zelf mee om te gaan. 

Hoe geef je kinderen de ruimte en het vertrouwen om hun vervelende gevoelens aandacht te geven?

• Onthoud dat elk gevoel er mag zijn. Ook al begrijp je niet waarom je kind van slag is van een bepaalde gebeurtenis, dat hoeft ook niet. Het gaat erom dat je kind een bepaald gevoel ervaart en dit gevoel mag de ruimte krijgen. Erken daarom het gevoel van je kind. Je voelt je verdrietig omdat je niet bent uitgenodigd voor het feestje. 
• Door je kind vervolgens te troosten, krijgt hij het gevoel dat hij gezien en gehoord wordt. Het is ook heel jammer en verdrietig dat jij niet bent uitgenodigd, je had er zo’n zin in. 
• Na erkenning en troost is er ruimte om een stukje veerkracht en weerbaarheid te trainen. Helaas kon hij jou niet meer uitnodigen, omdat Pietje maar 5 kinderen mocht uitnodigen.
• De realiteit hoef je maar één keer te zeggen, er is immers niks mis met het geheugen van je kind. Erkenning en troost mag je blijven herhalen tot je kind rustig wordt. 
• Geef elke dag even aandacht aan het gevoel en de bijbehorende emoties. Bespreek bijvoorbeeld tijdens het avondeten hoe iedereen zich voelde. Grote kans dat je kind eerst alleen ‘goed’, ‘prima’, ‘mwa’, zal zeggen. Je gevoel onder woorden brengen is lastig, dit kunnen jullie samen oefenen. Stel bijvoorbeeld vragen als:
  • Als jouw gevoel vandaag een weerbericht zou zijn, was het dan zonnig of bewolkt? 
  • Wat was vandaag het leukste moment van de dag en waarom?
  • Wat was vandaag het stomste moment van de dag en waarom? 
• Maak samen een emotiedagboekje. Kies een vast moment van de dag om even stil te staan bij de gevoelens en emoties. Maak bijvoorbeeld een tabel met de verschillende emoties (blij, boos, verdrietig, boos). Welke emotie voelde je kind ‘s ochtends, welke ‘s middags en welke emotie ‘s avonds? 
• Leg het verschil uit tussen gevoel en emotie. Een emotie is de uiting van een bepaald gevoel. Voelt je kind zich bijvoorbeeld verdrietig? De emotie die bij verdriet hoort is huilen, terugtrekken, etc. Soms voelt je kind zich verdrietig, maar gedraagt hij zich boos. Er is een andere emotie gekoppeld aan het onderliggende gevoel. Maak een overzicht van de gevoelens en de bijbehorende emoties. Welke teams horen bij elkaar en waarom?

Vindt je kind het lastig om ruimte te geven aan vervelende gevoelens? Of gedraagt je kind zich vaak boos of verdrietig, maar heb je het idee dat er een ander gevoel onder zit? Kindercoaching kan jouw kind helpen om inzicht te krijgen in zijn gevoelens en deze te omarmen. Op deze pagina lees je meer over kindercoaching en wat dit voor jouw kind kan betekenen. Liever even persoonlijk contact? Laat een reactie achter via het contactformulier en ik neem zo snel mogelijk contact met je op! 

Voor de leesbaarheid van dit artikel noem ik kinderen ‘hij’. Hiermee bedoel ik zowel jongens als meisjes. 

‘Nee! Ik doe de tv niet uit, rot op!’

Pardon?!

Sinds wanneer is jouw tiener zo brutaal? Is je kind soms al in de puberteit? 

Vanaf 9 jaar kunnen kinderen in de puberteit komen, dit wordt ook wel de ‘pre-puberteit’ genoemd. Vanaf 9 jaar komen kinderen steeds meer in de ‘echte’ wereld, waar ze daarvoor nog vooral in een fantasiewereld leefden. Kinderen worden zich bewust van hun eigen gedrag en de reactie van de buitenwereld. Ze ontwikkelen hun identiteit en leeftijdsgenoten worden steeds belangrijker. Kinderen gaan zich steeds meer losmaken van hun ouders, terwijl er ook nog steeds een grote behoefte is aan de veilige basis.

Hoe herken je een kind in de (pre)puberteit?

1). Het laatste woord willen hebben

Wordt je kind steeds brutaler en gaat hij vaker tegen je in? Je kind heeft behoefte om mee te beslissen. Je kind heeft behoefte aan autonomie en een eigen mening. Daarnaast vertoont je kind bepaald gedrag om te ontdekken hoe de buitenwereld hierop reageert. En wat is hiervoor een veiligere omgeving dan thuis?

2). Hormonen gieren door het lijf

Je kind zal meer last hebben van stemmingswisselingen, door de hormonen die veranderen. Het ene moment is je kind vrolijk en maakt grapjes, het volgende moment krijg je een snauw. Voor je kind is dit ook lastig. Hormonen zijn ongrijpbaar en lastig om te begrijpen. 

3). Onzekerheid

Kinderen worden zich steeds meer bewust van hun eigen lichaam en gedrag. Zoals eerder benoemt ontwikkelt je kind in deze fase een eigen identiteit. Dit is een onzekere fase, waarin je kind veel afkijkt bij leeftijdsgenoten. Je kind gaat zich dus steeds meer met anderen vergelijken en dit kan onzekerheid met zich meebrengen.

4). Vriendschappen

Je kind wil vaker ‘hangen’ met vrienden en hecht meer waarde aan de mening van leeftijdsgenoten. Kinderen gaan zich steeds meer losmaken van hun ouders en zich (helaas) ook meer van ze afzetten. 

Hoe ga je hiermee om?

Vijf tips voor het omgaan met jouw (pre)puber

1). Deze fase is geen vrijbrief voor lastig gedrag

Voor zowel je kind als voor jou als ouder geldt: de prepuberteit is geen vrijbrief voor lastig gedrag. Je kind kind kan bij brutaal of lastig gedrag de puberteit kaart spelen door te zeggen: “Ik ben nu een puber, dus het mag!”

Jij als ouder kan deze fase als excuus gebruiken door te zeggen: “Hij zit in de prepuberteit, daarom doet hij zo lastig.” 

Lastig gedrag is niet altijd te wijten aan de (pre)puberteit. Kinderen gebruiken hun gedrag om iets te communiceren, vaak weten ze zelf nog niet eens wat precies. Ga samen op ontdekking welk gevoel er achter het gedrag zit. Heeft je kind behoefte aan duidelijkheid of structuur? Of is je kind misschien gefrustreerd omdat iets niet lukt?

2). Maak duidelijke regels en geef grenzen aan

Dit is altijd belangrijk, maar in een fase waarin een kind zich steeds meer wil afzetten van zijn ouders des te meer. Geef aan dat een kind zich best rot mag voelen, maar er mag niet met spullen worden gegooid. Maak gebruik van geweldloze communicatie. Benoem wat je ziet, geef je kind erkenning en troost voor zijn gevoel en geef vervolgens je grens aan.

3). Laat je kind meedenken en verantwoordelijkheid nemen voor zijn gedrag

Neem samen eens de regels onder de loep. Welke regels passen nog bij de fase waarin je kind zich bevindt en welke niet? Maak samen afspraken hoe je met elkaar omgaat en wat je van je kind verwacht. Door hier samen over na te denken, geef je je kind een eigen mening en zeggenschap over zijn eigen leven. Komt je kind een afspraak niet na? Wijs je kind hierop en geef ook duidelijk aan dat hij deze afspraak zelf heeft verzonnen. Hierdoor laat je jouw kind verantwoordelijkheid nemen over zijn eigen gedrag.

4). Geef je kind uitleg over de veranderingen in zijn lichaam en hormonen

Voor kinderen gebeurt er heel veel in hun leven en hoofd. Veel emoties, gevoelens en gebeurtenissen zijn helemaal nieuw. Leg je kind uit wat er gebeurt en stimuleer je kind om na te denken wat hem kan helpen op momenten dat hij zich rot of chagrijnig voelt. 

5). Gun je kind zijn behoefte aan privacy en zelfstandigheid

Je kind zal vaker dingen alleen of met vrienden willen doen. Respecteer het feit dat je kind zich losmaakt van jou als ouder en geef hem de ruimte. Voor jou als ouder is dit ook een lastige fase, je speelse kind wordt ineens een zelfstandige tiener / puber. Toch is het belangrijk dat je deze ontwikkeling respecteert en stimuleert. Uiteindelijk zal jouw kind uitgroeien tot een zelfstandige en verantwoordelijke volwassene en deze fase is een belangrijke stap in die richting. 

Komen jullie er thuis niet uit met bovenstaande tips? Is het brutale of lastige gedrag zo erg, dat je als ouder geen raad meer weet? 

Of zit je kind er zo doorheen, met zijn onzekerheid of emoties, dat hij hier wel wat hulp bij kan gebruiken? Kindercoaching kan uitkomst bieden. Samen met je kind kijk ik naar het gevoel achter het gedrag. Je kind krijgt handvatten om hier zelf mee om te leren gaan. Nieuwsgierig wat kindercoaching voor jouw kind kan betekenen? Neem dan contact op via het contactformulier, dan plannen we een gratis en vrijblijvend intakegesprek! 

BOEM! De deur slaat met een klap dicht. 

“HET LUKT ME OOK NOOIT!” 

Wat nu weer?? Je kijkt naar het hoopje lego op de vloer. Het leek zo goed te gaan. Je kind was lekker aan het spelen met zijn nieuwe lego bouwwerk. Plotseling haalt je kind het volledige bouwwerk in tranen uit elkaar, rent overstuur naar boven en slaat met de deuren. 

Frustratie als iets niet lukt, je kent het misschien wel. Iets nieuws leren kost tijd, oefening en geduld. Gaat iets niet zo snel als je zou willen of zie je dat het anderen wél (snel) lukt, dan ligt frustratie op de loer. 

Ieder mens (en dus ook ieder kind) uit frustratie op zijn eigen manier. De een ook meer dan de ander. Soms is een kind iedere dag voor een langere tijd gefrustreerd. Dit heeft zowel invloed op zijn eigen mentale welbevinden, maar ook op de sfeer en de omgang met de andere gezinsleden. 

Hoe begeleid jij jouw kind bij het omgaan met zijn frustratie? In onderstaand stappenplan help jij jouw kind om in 5 stappen met zijn frustratie om te gaan. 

1). Even uitrazen is oke. 

We hebben vaak de neiging om kinderen die zich boos of gefrustreerd gedragen te corrigeren. Boos gedrag is door onze samenleving bestempeld als onhandelbaar, onrustig, ongezellig, et cetera. 

Alle emoties hebben een functie, dus ook de emotie boos. 

Kinderen die gefrustreerd zijn omdat iets niet lukt, hebben het nodig om dit even te uiten. Ze geven daarmee hun emotie boos de aandacht. Krijgen ze hier niet de kans voor? Dan verstopt de emotie zich in het lichaam, om er op een ander moment weer uit te springen. 

Geef je kind daarom de ruimte om even uit te razen. Spreek samen een plek af waar je kind naartoe mag gaan als hij zich boos voelt (bijvoorbeeld de eigen kamer). Geef je kind het gevoel dat zijn emotie er mag zijn, door het gevoel te erkennen: “Ik zie dat je boos bent, het is ook heel vervelend als iets niet lukt!” 

2). Stimuleer het doorzettingsvermogen

Sommige kinderen hebben de neiging om snel op te geven als iets niet lukt. Ze verfrommelen hun papier, gooien hun lego overhoop of verscheuren hun huiswerk. Door kinderen te stimuleren om door te zetten, vergroot je het zelfvertrouwen. Biedt opties voor andere invalshoeken en laat je kind ook meedenken: “Hoe kun je ervoor zorgen dat het je wél lukt?”  

3). Activeer interne hulpbronnen en schakel externe hulpbronnen in

Door de vraag “Hoe kun je ervoor zorgen dat het wél lukt” krijgt het kind verantwoordelijkheid voor zijn eigen proces. Je kind gaat nadenken over wat hij zelf kan (interne hulpbronnen) of waar hij een ander bij nodig heeft (externe hulpbronnen). Misschien komt je kind tot de conclusie dat hij bijvoorbeeld jou om hulp kan vragen! Stimuleer je kind om zijn eigen talenten en kwaliteiten te benutten: “Waar ben jij heel goed in en hoe kun je dat gebruiken om je probleem op te lossen?”

4). Even de boel de boel laten 

Als iets écht even niet lukt, hoeft je kind niet tot in de eeuwigheid door te gaan tot het lukt. Soms kan het helpen om de tekening, het bouwwerk of het huiswerk even te laten rusten tot een ander moment. Geef hierin het goede voorbeeld, laat zien dat het niet erg is dat dingen soms even niet gaan zoals je had verwacht: “Je voelt je boos dat de sommen niet lukken, dat is ook jammer. Laat het maar even voor wat het is, dan probeer je het later nog een keer!”

5). Stel grenzen

Frustratie is heel vervelend voor je kind, maar dit hoeft geen invloed te hebben op de sfeer in huis of op de omgang met andere gezinsleden. Stel grenzen aan het uiten van de frustratie, niet aan de frustratie zelf. Je kind mag zo boos worden als hij zelf wilt, maar alleen in een daarvoor afgesproken ruimte. Dus bijvoorbeeld niet aan de keukentafel, maar wel in zijn eigen kamer.

Ervaart jouw kind veel frustratie en is bovenstaand stappenplan niet voldoende om je kind hierin te begeleiden? Kindercoaching kan daarbij helpen. Lees hier meer over kindercoaching en mijn werkwijze. 

Nieuwsgierig geworden? Neem dan gerust contact op via het contactformulier, dan plannen we een gratis en vrijblijvend intakegesprek. 

Hoezo onredelijk? Ik ben helemaal niet onredelijk, jij luistert gewoon niet naar mij! Met een wild gebaar draai ik me weer om in bed.

Wat was hier aan de hand? Het was de laatste dag van de vakantie. Ik wilde vroeg opstaan, om rustig te kunnen ontbijten. Mijn vriend wilde zo lang mogelijk blijven slapen, om uitgerust achter het stuur te stappen.

Ik vond dat hij niet naar mijn argumenten luisterde. Ik werd steeds gefrustreerder. Vervolgens gaf hij mij een knuffel en vroeg wat er nou écht aan de hand was. Wat voelde ik?

Ik voelde stress en onrust. Ik had een heerlijke week gehad, die tot een eind was gekomen. Ik voelde me op vakantie zo ontspannen en gelukkig. Ik zag ertegenop om weer terug te gaan naar mijn dagelijkse leven met een overvolle agenda.

Gedrag als communicatiemiddel

Ik gebruikte mijn gedrag, onbewust, om mijzelf (en mijn vriend) iets duidelijk te maken. Door mijn gevoel (stress, onrust, onzekerheid) te benoemen, trok de mist op uit mijn hoofd. Ik kon weer helder nadenken en de situatie vanuit een ander perspectief bekijken. We hadden een heerlijke week gehad, die helaas was afgelopen. We gingen weer terug naar huis, naar ons dagelijkse leven. Ik zag op tegen de druk, maar ik wist dat ik altijd kon terugdenken aan de vakantie en de gezelligheid.

Een voorbeeld uit het leven van een kind

Kinderen gebruiken hun gedrag regelmatig om iets naar zichzelf of de buitenwereld te communiceren. Dit doen zij het merendeel van de tijd onbewust.

Luna is jarig. Ze heeft een heleboel cadeautjes gekregen. Bij het laatste cadeautje begint ze door gesprekken heen te praten en ze vraagt haar ouders op een jengelende manier om aandacht. 

Moeder: “Hou eens op Luna, ik ben even in gesprek!”

Luna: “Mama ik wil nog een cadeautje!”

Moeder: “Je hebt al heel veel cadeautjes gekregen, ga er maar lekker mee spelen.”

Luna: “NEE dat wil ik niet! Mijn cadeautjes zijn stom!!”

Moeder: “Nou moet het niet gekker worden, doe niet zo ondankbaar! Ga anders maar naar je kamer als je zo vervelend blijft doen.”

Luna: “Snik snik…….”

 

Wat gebeurt er in bovenstaand voorbeeld? Luna heeft een heleboel leuke cadeautjes gekregen, een lekker stuk taart gehad en heeft een heleboel aandacht gekregen. Haar bezoek heeft het gezellig, ze voeren gesprekken met elkaar. Luna’s vriendinnetjes zijn aan het spelen met de cadeautjes van Luna. Dat klinkt als een leuke verjaardag!

Alleen Luna voelt zich niet blij. Wat maakt dat zij zich niet blij voelt?

Luna voelde zich het stralende middelpunt. Ze ervaarde veel plezier in het uitpakken van cadeautjes. Bij het laatste cadeautje was de pret ineens voorbij. Haar gasten hadden geen aandacht meer, haar vriendinnetjes gingen er al met de eerste cadeautjes vandoor en Luna kon geen inpakpapier meer van de cadeautjes scheuren. De omslag was voor Luna te groot.

Hoe kan de moeder van Luna haar het beste helpen in het begrijpen van haar gevoel? Door haar gevoel te erkennen, Luna te troosten en haar vervolgens uit te leggen dat ze geen nieuwe cadeautjes krijgt.

Luna: “Mama ik wil nog een cadeautje!”

Moeder: “Je vindt het stom dat de cadeautjes op zijn, dat is ook jammer (erkennen). Het was ook zo leuk om het inpakpapier van de cadeautjes te scheuren (troosten)! De cadeautjes zijn nu op (realiteit), kom maar even op schoot, dan kijken we samen naar jouw mooie cadeautjes.”

Luna: “Ik wil graag met mijn nieuwe pop spelen!”

Is je kind nog niet klaar voor de realiteit? Blijf dan stap 1 (erkennen) en stap 2 (troosten) herhalen, tot je kind zich rustiger voelt. De realiteit hoef je maar één keer te benoemen. Je kind is zich bewust van de realiteit, maar heeft alleen even behoefte aan erkenning en troost.

Wat kan een kind zelf doen?

Bewust worden van je eigen gedrag is niet altijd even gemakkelijk. Opmerkingen van de buitenwereld kunnen ervoor zorgen dat kinderen niet meer vertrouwen op hun eigen gevoel. Denk bijvoorbeeld aan:

“Je hoeft niet zo boos te worden.”

“Het is niet nodig om te huilen, het valt wel mee.”

“Kom het is niet eng, we gaan het gewoon proberen.”

Door iedere dag stil te staan bij hun eigen gevoel, leren kinderen hierop te vertrouwen en aan de hand hiervan hun gedrag te verklaren.

Spelenderwijs stil staan bij je gevoel

Er zijn heel veel verschillende gevoelens en emoties. In mijn praktijk onderscheid ik vijf basisemoties:

1. Blijdschap
2. Verdriet
3. Angst
4. Boosheid
5. Afkeer

Iedere emotie heeft een eigen functie met de bijbehorende voor- en nadelen. Sommige emoties zijn meer welkom dan de anderen. Misschien heeft een emotie veel meegemaakt en verstopt zich, zodat een andere emotie het overneemt.

Om de emoties weer met elkaar in balans te brengen, is het belangrijk dat kinderen zich bewust zijn van het belang van elke emotie. De emoties zijn vrienden onderling en ook vrienden van het kind zelf.

De emotie club

Door de verschillende emoties te visualiseren (tekenen, knutselen) krijgt je kind een beter beeld van zijn of haar eigen emoties. Geef alle emoties een naam, kwaliteiten en een eigen kleur. Iedere emotie krijgt op deze manier een duidelijk karakter en wordt (weer) onderdeel van het kind.

Omgaan met emoties door kindercoaching

Wordt je kind snel boos, verdrietig of angstig? Kan je kind exploderen in een woede aanval of in een huilbui en lukt het vervolgens niet om weer contact te maken met je kind? Door middel van coaching leert je kind zijn of haar gedrag beter te begrijpen en het gevoel onder het gedrag te achterhalen. Als ouder ontdek je hoe je jouw kind hierbij het beste kan begeleiden. Benieuwd wat coaching voor jullie gezin kan betekenen? Neem dan gerust contact op, telefonisch of via het contactformulier.

 

Het is de schuld van de pindakaas!

Die stomme juf vandaag gaf mij een onvoldoende. Het is echt oneerlijk! Ze vindt iedereen aardig, behalve mij. Als ik het antwoord niet weet wordt ze boos, maar bij andere kinderen gaat ze het wel uitleggen! En ik word er altijd direct uitgestuurd als ik even iets tegen mijn vriendje zeg. Door die stomme juf heb ik mijn huiswerk niet af kunnen krijgen! En daarom was mijn mama ook boos… En nu ik gewoon even wil gaan spelen moet ik de keuken opruimen omdat de pot met pindakaas is gevallen. Het leven is gewoon super oneerlijk en ik ben boos!

 

Duizenden gevoelens

Zo, dat is nogal wat! In het bovenstaande voorbeeld voelt het kind zich erg boos. Verschillende gebeurtenissen zorgden ervoor dat hij zich steeds rotter ging voelen. De juf was stom, mama was boos en dan viel ook nog eens de pindakaas op de grond.

Welke gevoelens zouden er allemaal door hem heen zijn gegaan?

Hij voelde zich misschien eenzaam of onzeker, omdat hij het gevoel had dat de juf iedereen aardig vindt behalve hem. Zijn moeder was boos, omdat hij zijn huiswerk niet af kon krijgen. Dit gaf hem misschien wel een verdrietig gevoel. En dan moest hij ook nog eens de pot met pindakaas opruimen, dat voelde vast en zeker heel frustrerend!

 

Van gevoel naar gedrag en weer terug naar gevoel

Kinderen die zich bijvoorbeeld boos of gefrustreerd voelen, gaan dit op een bepaalde manier uiten. Sommige kinderen gaan met de deuren slaan, andere kinderen rennen naar hun eigen kamer.

Kinderen gedragen zich nooit expres lastig, achter gedrag schuilt altijd een bepaald gevoel. Op die manier is het kringetje weer rond. Een kind voelt een emotie en gaat dit uiten in gedrag, om daarmee vervolgens duidelijk te maken welke emotie aandacht nodig heeft.

 

Maar wat voel ik dan? Stappenplan om je kind te helpen bij het herkennen van gevoelens

Het is een grote uitdaging om te weten welk gevoel er achter bepaald gedrag schuilt. Daarvoor moet je eerst heel goed weten welke gevoelens en emoties er allemaal zijn! In mijn praktijk onderscheid ik vier belangrijkste basisemoties:

1. Bang
2. Boos
3. Verdrietig
4. Blij

Bij deze basisemoties horen weer verschillende gevoelens, die allemaal een eigen functie hebben. Bij boos hoort bijvoorbeeld frustratie, machteloos of onzekerheid. Bij verdriet hoort bijvoorbeeld eenzaamheid of onzekerheid.

Voor kinderen zijn al deze emoties en gevoelens nieuw. Door het gevoel voor het kind te benoemen, leren kinderen welke gevoelens zij hebben en waarom.

Hoe help je een kind zijn gevoel te herkennen?

1). Erken het gevoel dat je observeert.

Je voelt je gefrustreerd omdat de pindakaas is gevallen.

2). Troost je kind in zijn gevoel.

Het is ook heel vervelend dat je de pindakaas moet opruimen, terwijl je liever gaat spelen. 

3). Geef de realiteit.

Ongelukjes gebeuren nou eenmaal, maar ook ongelukjes moeten we opruimen. 

 

De pindakaas geeft mij een rotgevoel

De gevallen pindakaas zorgt ervoor dat het kind uit bovenstaand voorbeeld zich rot en gefrustreerd voelt. Maar is dat wel echt zo? Pindakaas is misschien wel magisch lekker, maar heeft geen magische krachten om iemands gevoel te bepalen. Dat doe je uiteindelijk helemaal zelf!

Dit besef is al een hele belangrijke eerste stap in het erkennen van je eigen gevoel. Ook al denken kinderen (en veel volwassenen trouwens ook) dat ze hun leven niet zelf kunnen bepalen (ze moeten naar school, op tijd naar bed, broccoli eten in plaats van patat), hun gevoel kunnen ze wel degelijk zelf bepalen!

 

De baas over je eigen gevoel

Maar hoe doe je dat dan, de baas worden over je eigen gevoel? Om het wat makkelijker te maken, kiezen we voor twee gevoelens: Een rotgevoel of een blij gevoel. Oftewel: De regen of de zon.

 

Help je kind om te kiezen voor de regen of de zon!

Gebruiksaanwijzing voor kinderen.

Hoe kies je voor de zon? Denk eens aan een situatie waarin jij je heeeel blij voelde. Wat gebeurde er? En welke gedachtes had je toen? Kreeg je misschien kriebels in je buik of een grote lach op je gezicht? Waren de mensen in je omgeving ook heel blij en gelukkig? Wat ging jij allemaal doen toen jij je zo blij voelde?

Hoe ziet dit gevoel voor jou eruit? Is het een grote zon? Of misschien is het een heel lekker ijsje mét slagroom? Of is jouw blije gevoel een mooie steen of jouw lievelingsknuffel?

 

Gebruiksaanwijzing voor kinderen. 

Hoe kies je voor de regen? Denk eens aan een situatie waarin jij je heeeel rot voelde. Wat gebeurde er? En welke gedachtes had je toen? Kreeg je misschien buikpijn of kreeg je het heel warm? Kwamen er misschien tranen uit je ogen of juist stoom uit je oren? Voelden de mensen in je omgeving zich ook rot? En wat ging jij allemaal doen toen jij je zo rot voelde?

Hoe ziet dit gevoel er voor jou uit? Is het een donkere wolk? Of misschien een bord met spruitjes? Of is jouw rottige gevoel soms een grote spijker of stekel?

 

Het innerlijke weerbericht

De pot pindakaas valt. Wat zien we daar? Is het de spijker of de grote regenwolk? Pff, het is ook vervelend dat het zo’n troep is in de keuken! Maar, als ik nu snel ga opruimen kan ik straks lekker spelen. Hallo zon!

 

Benieuwd wat kindercoaching voor jouw kind kan betekenen?

Veel kinderen worstelen met hun emoties of gevoelens. Ze zijn hun innerlijk weerbericht even kwijt en kunnen niet meer verzinnen hoe ze zichzelf blij of vrolijk kunnen maken. In mijn praktijk help ik kinderen bij het herkennen en erkennen van hun gevoel. Ze leren dat ze zelf kunnen kiezen hoe ze zich willen voelen. Gun jij je kind ook grip op zijn of haar emoties en gevoelens? Neem dan gerust contact op voor een vrijblijvend intakegesprek!

 

 

Dit is maar één van de vele krantenkoppen van de laatste paar weken.

 

Alweer nieuwe maatregelen… 

Veel mensen hebben te lijden onder de corona maatregelen. De besmettingen rijzen de pan uit en deze crisis zorgt voor veel onzekerheid in ons leven. Ook in mijn kindercoach praktijk merk ik de emotionele schade die corona heeft aangericht bij kinderen.

 

Wat doet dit met kinderen? 

Kinderen zijn onzekerder dan voorheen. Veel onzekerder. Dit uit zich op school, maar ook binnen het gezin en in hun sociale leven. Gedachtes en vragen als “Dit gaat mij nooit lukken”, “Ik ben niet slim genoeg”, “Vindt hij / zij mij nog wel aardig?” en “Ik durf niet meer naar school” komen steeds meer voor.

Toename van emotionele problemen bij kinderen 

Veel kinderen zitten niet lekker in hun vel. Ze zijn moe, ongelukkig, hebben geen motivatie en twijfelen aan zichzelf. Uit onderzoek van de Kindertelefoon blijkt dat aanzienlijk meer kinderen over emotionele problemen bellen dan tijdens de eerste lockdown. Ook jongeren voelen zich ongelukkiger en vooral eenzamer. Ze zien minder leeftijdsgenoten, zijn sneller boos in de klas en er is een hoop onrust in de klas.

Wat te doen? 

Wat hebben deze kinderen nodig? Wat kunnen we als samenleving doen om deze doelgroep een handje te helpen?

 

Luisteren

Kinderen hebben behoefte aan een luisterend oor. Normaal gesproken zijn er in het leven van de meeste kinderen genoeg sociale contacten. Thuis zijn er ouders, broertjes of zusjes om mee te praten. Op school de juf of meester en vrienden. Op de sportclub de trainer of teamgenoten. Veel van deze sociale contacten zijn of weggevallen, of minder goed bereikbaar.

Voor veel ouders is deze periode ook ontzettend onzeker en stressvol, waardoor er minder aandacht en geduld is. Ook kinderen hebben minder aandacht en geduld. Dit leidt tot meer conflicten of juist het verbergen van emoties.

In de klas is er meer onrust, leerkrachten zijn vooral druk met orde houden.

Kinderen zien elkaar minder buiten schooltijd, waardoor kinderen gaan twijfelen aan vriendschappen en zich eenzamer voelen.

 

Even een uurtje 100% de aandacht 

Voor veel kinderen is het in deze periode al ontzettend behulpzaam om een uurtje 100% de aandacht te krijgen. Om even te praten, te spelen, een rollenspel te doen of te tekenen. Kinderen moeten de kans krijgen om hun ervaringen, prikkels en emoties een plekje te geven. Ik geef kinderen graag de mogelijkheid om dit te doen. In mijn praktijk bepaalt het kind wat hij / zij nodig heeft om zich beter te voelen, ik geef het kind hiervoor de handvatten. Kinderen leren hoe zij ook thuis en op school hun emoties de aandacht kunnen geven. Ze ontdekken wat zij nodig hebben als ze zich ongelukkig voelen en wat zij hiervoor moeten doen.

 

Meer weten over kindercoaching?

Meer weten over kindercoaching en wat ik voor jouw kind kan betekenen? Lees hier meer!